Tuesday, August 23, 2011

জীৱনৰ ভগ্নাংশ— ৮


দৌৰৰ দৌৰ বাৰু কিমান!কেতিয়বা ভাবি ভাবি ভাগৰি পৰোঁ৷ ভাগৰি পৰোঁ দৌৰিও জাপ মাৰি উঠিলোঁ চিটিবাচ এখনত৷ কলৈ যাওঁ বাৰু মনৰ ভিতৰত আগাদেৱা কৰিলেহি বহুতো ছবি৷ বেজবৰুাৱাই হাঁহিৰ থুনপাক মেলি বহি ল’লেহি মোৰ কাষৰ চিতটোত উৎপল দাৰ কাৰ্টুন এখনৰ খেও ধৰিয়েই আৰম্ভ কৰিলে— কি হে ডেকা, আন্না নে অন্ন? শৰ্মিলাক দেখা নাই... ২০০২ চনৰ পৰা... কোনো গুৰুত্ব নাই... ...৩০৯ ধাৰা... ... সেনাবাহিনীৰ বিশেষ আধিকাৰ আইন... ...আনাৰ্য মূলৰ বাবে ইমান আবহেলা... ...হ’ব পাৰে যুগে যুগে দেখো তেনেই...  দেখা নাই কেনেদৰে মানুহে এমুঠি অন্নৰ বাবে হাহাকাৰ কৰিছে৷ পংকজে ঠিকেই লিখিছে ‘‘বানপানী য’ত বছেৰেকীয়া ঘটনা, তাত দুৰ্য্যোগ ব্যৱস্থাপনাৰ কোনো উপযুক্ত ব্যৱস্থা নাই কিয় ? বন্যাৰ্তক এসাঁজ ভাত বা এটুপি পানী বা জলাবলৈ অকনমান কেৰাচিন দিয়াৰ কথা চিন্তা কৰিব নোৱাৰে কিয়? বিদেশ ভ্ৰমণ কৰি থকা নেতা সকলে বিদেশৰ উন্নত দুৰ্যোগ ব্যৱস্থাপনাৰ ব্যৱস্থা সমূহ পৰিদৰ্শন নকৰে কিয়?কুকুৰ মেকুৰীৰ দৰে বানপানীত উটি যায় আমাৰ মানুহ ! হায় আমাৰ প্ৰশাসন, হায় আমাৰ ৰজাঘৰীয়া সকল, হায় আমাৰ গণতন্ত্ৰ !’’ গণতন্ত্ৰ মানে কি গণৰ তন্ত্ৰ গণ মানে জনসাধাৰণ আৰু তন্ত্ৰ মানে সাধন মাৰ্গ জনগনক বিধস্ত কৰাৰ মাৰ্গ নে ৰজাঘৰীয়া সকলৰ পকেট গৰম কৰাৰ মাৰ্গ হাঃ হাঃ হাঃ By the people, for the people
বেজবৰুৱা নামি যাব ধৰিছিল মই থাপ মাৰি ধৰি কলোঁ— আপুনিয়েই দেখোন লিখিছিল— ‘আজিৰ অসমীয়াৰ গাৰ পৰাও বাপ পিতামহৰ কৃতিত্ব, বীৰত্ব, বীৰ্য্যত্ব, বুদ্ধিত্ব যোৱা নাই যে৷ গুজৰাটী গান্ধীকো তেওঁৰ অহিংসা সংগ্ৰামৰ ওলোটা উত্তৰ দি হৰুৱাই দিবলৈ আচিৰতে আমাৰ নলবাৰী, জাঁজী, টিয়ক, গুৱাহাটী প্ৰভৃতি ঠাইৰ পৰা কোনোবা এজন অসমীয়া মহাবীৰ সেনাপতি এদিন নহয় এদিন ভমক কৰে ওলাই পৰিব৷’... আৰু এটা কথা আপুনিও কিন্তু আৰ্য-অনাৰ্যৰ ৰণখনৰ এক... ...ইতিহাসে ক’ব এদিন... ...বেজবৰুৱাই থতমত খালে হাঃ হাঃ হাঃ তেওঁৰ চোলাতো দাঙি দিলোঁ ঘাঁ গেলিছে দৌৰক নহ’লে পিছ পৰিব ময়ো দৌৰোঁ হঠাৎ এক বিৰাট শব্দ কৰি আমি গৈ থকা গাড়ীখন প্ৰায় দহ ফুট মান ওপৰলৈ উৰি গ’ল৷ মইটো প্ৰথমতে ভাবিছিলোঁ পুস্পক ৰথতে উঠিলোঁ নেকি?... এপাকত জুইৰ সৈতে বাছখন মাটিত গোন্ধ, তেজ একেই ১৯৮৩ নেলি বেলতলা ২০০৯ বাহঃ এপাকত দেখিলোঁ কেইবাটাও বৈদ্যুতিন কেন্দ্ৰৰ সংবাদিক সকল আহি উপস্থিত ব্যস্ত লাইফ কভাৰেজত এচুকত দেখিলোঁ গান্ধীৰ তিনিটা বান্দৰ মোক ঠেলা মাৰি দি দৌৰিবলৈহে হেঁচুকিছেহি ময়ো একো ক’ব নোৱৰাকৈ দৌৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিলোঁ